Eindelijk was het zover 26 augustus kreeg ik dan het telefoontje. Geswitcht naar Canada en meteen snel een gastgezin.. Super spannend natuurlijk allemaal. Ik was blij dat ik eindelijk aan wist waar ik aan toe was, dat ik wist waar ik heen ging en naar wie en natuurlijk wanneer ik weg ging. Digby it is. Familie Marshall prepare because I’m coming!

De laatste week ging zo snel voorbij en ik besefte eigenlijk amper dat het allemaal ging gebeuren. Nu ik dit schrijf zit ik op Montreal airport te wachten op mijn vlucht naar Hallifax. Het besef is er eigenlijk nog steeds niet helemaal. De laatste dagen in Nederland waren wel lastig. Maar ach ik ben in februari toch al weer terug haha. Gaat zo voorbij.. Maandag 1 september was het dan zo ver, 6 uur ging de wekker en 7 uur zaten we in de auto op naar Schiphol. Gek idee om van huis weg te gaan en te weten dat je hier de komende tijd niet meer komt. Het afscheid was natuurlijk lastig en maar natuurlijk waren er wel traantjes haha. Ik vloog via Londen naar Canada door. De bedoeling was dat ik vanaf Londen de vlucht had naar Hallifax maar dat ging niet helemaal zo als het moest. Ik reisde met nog 6 studenten en toen we in de bus zaten naar de andere hal begon ik me af te vragen waar mijn paspoort enz. gebleven waren. En ja hoor.. Die had ik nog in het vliegtuig laten liggen. Dus zo snel mogelijk terug om te regelen dat ik mijn paspoort weer terug kreeg. Hier door heb ik wel mijn vlucht naar Hallifax gemist maar gelukkig kon ik nog dezelfde dag op een andere vlucht terecht. Wel heel veel langer onderweg maar we komen er in ieder geval. Toen stond ik er opeens echt helemaal alleen voor en word je echt gedwongen om op je eigen benen te staan en je volwassen te gedragen. Dat was niet allemaal zo makkelijk, zit je dan in een vreemd land, in je eentje op weg naar iets waar je je op dat moment van afvraagt waarom je het ook al weer doet. Maar ik heb het allemaal overleefd en ik zit in Canada en ik voel me weer beter. Wel echt in een achtbaan, het ene moment staat je het huilen je nader dan het lachen. Maar ik ben er klaar voor, klaar voor het avontuur waar ik dan zo lang naar heb uitgekeken. Ik vlieg zo naar Hallifax waar mijn hostmom me op staat te wachten en dan overnachten we in Hallifax want voor dat ik aan kom is het 23.36 lokale tijd.. Een heeeele lange dag is het geworden. Ook weer een hele goede les en misschien is het wel even goed voor me dat dit is gebeurd.

Ik ben vandaag 2/09 aangekomen bij mijn huis. Mijn gastfamilie is super lief en ze doen er alles aan om me op me gemakt te laten voelen. Het is hier ook prachtig. Wel gek om de hele tijd nu engels te praten haha. Als het goed is moet ik donderdag naar school! Super spannend maar en zijn ook nog 22 andere exchange students dus dat maakt het al iets makkelijker.

Ik zal zo snel mogelijk weer wat schrijven!